អក្សរសាស្ត្រ វប្បធម៌ អរិយធម៌

Friday, August 12, 2016

ខ្លះៗពីចាប៉ីដងវែង


 

     ចាប៉ីដងវែង គឺជាសិល្បៈបុរាណខ្មែរមួយប្រភេទដែលបានចាក់ឬសគល់ ហើយលូតលាស់​ដុះ​ដាល​រហូត​មកដល់ បច្ចុប្បន្ន។ គេមិនបានដឹងប្រាកដទេថា តើសិល្បៈមួយនេះបានកើតឡើង​តាំងពី​សម័យណាមក គេគ្រាន់តែដឹងថា វាមាន​វត្តមានជាយូរយារណាស់មកហើយនៅក្នុងសង្គមកម្ពុជា។


            ព្រឹទ្ធាចារ្យ នេត្រ ប៉េ សិល្បករចម្រៀងចាប៉ីដ៏ល្បីល្បាញរបស់ប្រទេសកម្ពុជា​បានច្រៀង​នៅ​ក្នុង​កម្មវិធី រាត្រីកម្សាន្ត របស់ស្ថានីយទូរទស្សន៍ ស៊ីធីអិន កាលពីឆ្នាំ២០១០ ដែលអាចឲ្យគេសង្ខេប​អត្ថន័យបានថា ចាប៉ីមានអាយុកាល​ប្រមាណជា២៥០០ឆ្នាំមកហើយ គឺមានតាំងពីព្រះ​ពុទ្ធមិនទាន់​បានត្រាស់ម្ល៉េះ។ ការណ៍នេះមានចែងនៅក្នុងទេវកថាមួយ ដែលកាលណោះ ព្រះបរមសម្មាសម្ពុទ្ធ​ទ្រង់ធ្វើទុក្កកិរិយាអស់កាល ៦វស្សា និង៤៩ថ្ងៃ។ កាលណោះមានទេវតា​ដេញ​ពិណជាប្រស្នា សម្រាប់​​អោយ​ទ្រង់ពិចារណារកផ្លូវទៅកាន់និព្វាន។ ពិណនោះមានខ្សែ៣ ខ្សែទី១ធូរ ដេញយូរមិន​ពីរោះ ដេញខ្សែក្រោមបង្អស់តឹងពេកវាដាច់ ទ្រង់ក៏សម្រេចយកខ្សែកណ្ដាល គឺមជ្ឈឹមាបដិទា មានន័យ​ថាផ្លូវកណ្ដាល មិនតឹងពេកមិនធូរពេក។ ទីបំផុតព្រះអង្គក៏បានត្រាស់ដឹងជាព្រះជិនស្រី។


        នៅសម័យពុទ្ធកាល គេហៅឧបករណ៍ប្រភេទនេះថា ពិណ ជាភាសាសំស្ក្រឹត ឬហៅថា វីណា ជាភាសាបាលី ឬហៅថា ចាប៉ី ជាខេមរភាសា។ ព្រឹទ្ធាចារ្យ នេត្រ ប៉េ បន្ថែមថា ចាប៉ី មកពីពាក្យ ចា (ប្រហែល វាចា) មានន័យថា វោហារ ឬសម្ដី។ ឯ ប៉ី មានន័យថា បីបមថ្នមបំពេរ។ មានន័យថា គេ​យក​សម្ដីផ្អែមល្ហែមបីបមថ្នមបំពេរនេះ ទៅច្រៀងរួម​គ្នា​នឹងសំឡេងខ្សែកេះ នាំអោយមានឈ្មោះថា ចាប៉ី។ដោយឧបករណ៍ខ្សែកេះនេះមានដងខ្លីនិងវែង ទើបគេហៅឈ្មោះទៅ​ទៀតថា ចាប៉ីដងខ្លី និងចាប៉ី​ដងវែង[1]


             ចាប៉ីដងវែងធ្វើឡើងដោយធាតុផ្សំដូចជា ស្នូក(ប្រអប់សំនៀង) ដង ព្រលួត ប្រកៀន(ធរណី) ខ្ទង់ ក្រាញ(គីង្គក់) ខ្សែ និងក្រចក។ ដោយឡែក ក្រាញគេធ្វើអំពីឈើធ្នង់។ ឯខ្សែសំនៀង​ធ្វើពី​សរសៃ​សូត្រ និងខ្សែនីឡុង។ គេអាចយក​ឧបករណ៍ភ្លេងមួយនេះទៅប្រគំក្នុងវង់ភ្លេងការបុរាណ វង់ភ្លេងអារក្ស វង់ភ្លេងមហោរីជាដើម និងដេញទោលសម្រាប់​កំដរចម្រៀងកំណាព្យ។

        មិនថាប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ ដែលមានវ័យចំណាស់ៗនោះទេ សូម្បីយុវជនក្មេងៗ​ក៏និយមចូលចិត្ត​ស្តាប់​ចាប៉ីដងវែង​នេះណាស់ដែរ ព្រោះថា សំឡេងទ្រីងត្រែងៗ...រួមជាមួយនឹង​កំណាព្យកាព្យឃ្លោង ឬកម្រងកែវពីរោះណែង​ណង​តុប​តិន​ប្រទាក់ក្រឡាគ្នា បានធ្វើឲ្យឥន្ទ្រិយវិញ្ញាណរបស់អ្នក​ស្តាប់ ឬអ្នក​​ទស្សនាកើតបានជារូបារម្មណ៍​ផ្សេងៗទៅតាម​បរិយា​​កា​ស ឬតាមដំណើររឿងដែលសិល្បករ​បាន​លើកឡើង។

               ដោយមើលឃើញពីចំណាស់ភាព និងគុណតម្លៃនៃសិល្បៈបុរាណខ្មែរមួយនេះក្នុងផ្នែក​អប់រំវប្បធម៌ សីលធម៌ ឧបទេស និងច្បាប់ក្រម ទើបរាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាបានដាក់បញ្ចូល​សិល្បៈ​ចាប៉ី​ដង​វែងនេះ ជាសម្បត្តិវប្បធម៌អរូបិយ​​មនុស្សជាតិ​របស់ខ្មែរយើង ដើម្បីឲ្យកូនខ្មែរគ្រប់រូបបាន​ស្គាល់ ហើយរួមគ្នាអភិរក្ស និងអភិវឌ្ឍអោយកាន់តែឧត្តុង្គឧត្តម​តរៀងទៅ៕

ដោយ លីដា អំណត់


[1] . ខ្ញុំសូមទទួលខុសត្រូវតែម្នាក់ឯង ប្រសិនណាការវិភាគនេះធ្វើអោយប៉ះពាល់ដល់សច្ចភាពនៃសិល្បៈចាប៉ីខ្មែរ។

No comments:

Post a Comment